November staat voor de deur. November is voor ons de verjaardagsmaand. Begin november is het de verjaardag van Emilia, midden november deel ik mijn verjaardag met je kleinste zus en eind november is het natuurlijk jouw verjaardag. Het is altijd een maand vol emoties, een rollercoaster van ups en downs zonder tijd om even op adempauze te komen.

We beginnen met de minst zware verjaardag. Emilia wordt ondertussen al drie jaar en omdat ze zo mondig is, is het vooral leuk om te zien hoe hard ze al aftelt totdat het eindelijk haar verjaardag is. Natuurlijk zal jij op die dag ook weer vreselijk gemist worden, maar ik weet dat je zus haar enthousiasme heel aanstekelijk werkt en ze er zal in slagen om me ook te doen lachen.

En dan is het zowel Bea als mijn eigen verjaardag. Sinds jij er niet meer bent, jongen, wil ik mijn verjaardag niet meer vieren. Ik wil er liefst eigenlijk niet eens aan herinnerd worden. De laatste keer dat ik mijn verjaardag gevierd heb was ik hoogzwanger van jou. Op mijn verjaardag zelf zijn je papa en ik toen op weekend gegaan aan zee. Niet ver weg dus, voor het geval de weeën ineens zouden beginnen. Het had de laatste keer moeten zijn dat we zonder baby’tje zomaar erop uit konden trekken. We hebben er extra hard van genoten en het was een zalig onbezorgd en vooral gelukkig weekend. Het weekend erop was ik ook nog verjaardagstaart aan het eten met familie en keek iedereen uit naar je komst. Twee dagen later kregen we dan ineens te horen dat je gestorven was. Die herinneringen zijn veel te sterk en zijn zo verbonden met jou dat ik sindsdien gewoonweg geen zin had om mijn verjaardag zonder jou te vieren.

En dan was er natuurlijk vorig jaar. Hoogzwanger van je kleinste zus. De laatste weken van de zwangerschap waren weer zwaar, het was moeilijk om de paniek onder controle te houden. De schrik was te groot om gewoon af te wachten tot de bevalling spontaan zou beginnen. En door corona was er in het ziekenhuis maar 1 dag per week beschikbaar waarop geplande inleidingen gedaan werden. Zo kwam het dus dat recht op mijn verjaardag Bea geboren werd.

Dat gaat nu dus een hele dubbele dag worden. Zo triest omdat ik weer een jaar ouder word zonder jou, maar tegelijk zo dankbaar dat je zusje nog steeds gezond en wel is en dat we het geluk hebben dat we haar eerste verjaardag met haar kunnen vieren.

En dan is het jouw beurt. Na het vieren van de verjaardagen voor jouw zusjes zal het weer heel moeilijk zijn en vooral eens zo bitter. Toch zullen we ook voor jou ballonnen en slingers ophangen. Er zal taart zijn. Er zal een cadeautje zijn. Alles zal eruit zien als een standaard verjaardagsfeestje voor een vierjarige. Alleen is de vierjarige er zelf niet om zijn kaarsjes uit te blazen en zijn cadeautje open te doen. En dat maakt dat ik er nu al tegenop zie, want hoe hard ik ook mijn best zal doen om alles mooi te versieren en iets lekkers klaar te maken, aan dat laatste kan ik niets veranderen. Wat voor een geweldig feestje ik ook plan, we gaan het moeten vieren zonder jou, Liam.