Als vrienden me een berichtje sturen om te vragen hoe het met me gaat dan weet ik nooit goed wat te antwoorden. Want ik wil hen laten weten dat het niet goed gaat, dat is namelijk gewoon de waarheid, maar ik wil hen ook niet te hard afschrikken, uit vrees dat als ik té eerlijk ben ze ook zullen stoppen om contact met mij op te zoeken omdat zelfs zij al het verdriet dat ons is overkomen niet zullen kunnen aanhoren. Als de berichtjes een vele langere tekst toelieten dan zou ik hetvolgende willen antwoorden:Lees meer »

Maandenlang hadden we geprobeerd om ons zo goed mogelijk voor te bereiden op jouw komst. Dit ging van zwangerschapsboeken lezen, je kamertje schilderen en decoreren, je meubeltjes monteren tot allerlei babyspulletjes verzamelen etc. Ik vernoem nu allemaal praktische zaken omdat dat het eerste is dat ook bij iedereen opkomt. Mensen reageren dan ook vaak dat het zo erg moet zijn dat we al die spulletjes hebben liggen en we die nu ineens na jouw stilgeboorte niet meer kunnen gebruiken. En dat is inderdaad vreselijk. Al dat werk voor niks en vooral ook al die herinneringen toen we deze dingen aan het voorbereiden waren. Vrolijke herinneringen gevuld met geluk. Herinneringen die nu overschaduwd zijn door de pijn die het ons deed om al jouw spulletjes op zolder op te bergen.Lees meer »

Mijn hart is volledig gevuld met liefde voor jou. Deze zin wordt op de een of andere manier vaak gebruikt in liedjes, films of boeken om de liefde die je voelt voor een andere persoon te omschrijven. Ik ga dit zeker niet tegenspreken, wanneer ik jou voor het eerst in mijn armen had, vulde dit inderdaad mijn hele hart, met zoveel meer liefde dan ik ooit verwacht had, zoveel meer dan ik ooit mogelijk achtte dat ik kon liefhebben. Jij bent aanwezig in mijn hart en zo zal je daar voor altijd een beetje verderleven, samen met mij.

Lees meer »

Mijn hersenen weten dat ik er niets aan kon doen. Jij bent gestorven in mijn buik. Jouw hartje is ineens gestopt met kloppen. Mijn vruchtwater was volledig helder, wat bewijst dat jij geen stress hebt gehad en dit alles heel plots moet gebeurd zijn. Of er toch een verborgen medische reden voor was, dat zal ik nooit weten. Volgens de statistieken kunnen vele stilgeboortes niet verklaard worden. Ook bij jou was dit het geval. Als zelfs de dokters achteraf niet kunnen zeggen wat er verkeerd is gelopen, hoe zou het dan ooit mijn fout geweest kunnen zijn.Lees meer »