Vandaag is het 1 september, de dag waarop het nieuwe schooljaar weer van start gaat. En vandaag had een hele speciale dag voor jou moeten worden. Vandaag zou het namelijk jouw allereeste schooldag zijn. De eerste dag als een grote jongen in de kleuterklas.

Het is vreemd hoe je toch nog steeds mee opgroeit, al is het maar enkel in mijn gedachten. Het is niet dat ik, toen je er nog was, al zover vooruit heb gedacht dat ik mij toen al had ingebeeld hoe deze dag er zou uitzien. Maar nu je eerste schooldag hier is, en jij niet meer, kan ik niet anders dan mij inbeelden hoe dit had moeten zijn.

Dat we je grote dag al zouden hebben voorbereid, met een nieuwe brooddoos en een nieuw rugzakje. Dat wij waarschijnlijk veel zenuwachtiger dan jijzelf zouden zijn geweest toen we je ’s morgens afzetten. En dat ik nu vol ongeduld zou wachten tot het tijd zou zijn om je weer op te halen en je verhalen te horen.

Het wordt hoe langer hoe moeilijker om te weten hoe deze dingen echt zouden gelopen zijn. Ik kan alleen maar afgaan op mijn eigen fantasie. Ik weet niet of je luidruchtig zou geweest zijn of eerder stil. Wat je graag op je boterhammetjes zou gewild hebben. Of welke kleur schoenen je zou gekozen hebben. Of je vol energie opnieuw zou thuiskomen of eerder helemaal uitgeput.

Soms lijkt het alsof de wereld hier en de wereld waarin jij er nog zou zijn, steeds verder uit elkaar gedreven worden. Omdat er veel minder raakpunten zijn, dingen waarvan ik zeker weet hoe ze zouden verlopen zijn.  Het is niet dat ik je minder mis, maar ik begin minder en minder een idee te hebben van wat ik precies mis. Net omdat ik minder een idee heb van hoe het zou geweest zijn met jou en hoe jijzelf zou geweest zijn. Ik mis jou als persoon nog evenveel, Liam, maar ik kan nu minder concreet invullen welke activiteiten dit dan precies zijn die nu in mijn leven ontbreken.

Maar dan op een dag als deze is het wel weer zeer duidelijk. En dan doet het natuurlijk weer extra pijn. Want wat had ik je graag als een trotse mama vandaag afgezet aan je nieuwe klasje. Met nog een dikke kus erbij. Een beetje stiekem, want je zou nu echt al een grote jongen zijn.