Gelukkige verjaardag, Liam. Drie jaar geleden werd je geboren. Drie jaar geleden werd er op de 27ste november vastgesteld dat je hartje ermee opgehouden was te kloppen. Drie jaar geleden heb ik naar je papa moeten bellen met het onvoorstelbare nieuws dat jij gestorven was en hij meteen naar het ziekenhuis moest komen. Drie jaar geleden werd ik ingeleid en na een hele dag niet goed te beseffen wat er eigenlijk allemaal aan het gebeuren was, werd jij op 28 november om twee uur ’s nachts geboren. In stilte kwam jij op deze wereld, enkel het gesnik van je papa was te horen op de achtergrond. Drie jaar geleden heb ik jou voor het eerst in mijn armen kunnen houden en kon ik maar niet geloven hoe perfect jij er uitzag. Je was helemaal af en bovendien zoveel mooier dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Drie jaar geleden was het dan ook tegelijkertijd de laatste dag dat ik je in mijn armen heb kunnen houden, en de laatste keer dat ik je mooie gezichtje ooit heb kunnen bewonderen.

Op een normale dag sleep ik al deze herinneringen met me mee, maar zitten ze erg op de achtergrond. Ik denk vooral gewoon aan jou en het feit dat ik je constant mis. Aan dat gevoel, dat er een stuk van ons gezin telkens ontbreekt, daar ben ik ondertussen aan gewoon. Het doet niet minder pijn, maar het is een gemis dat altijd daar is en me simpelweg vergezelt bij alles wat ik doe. Op een gewone dag kan ik echt zeggen dat verdriet en geluk tesamen kunnen bestaan. Dan ben ik triest omdat jij er niet meer bij bent, maar tegelijkertijd heel dankbaar voor wie ik wél nog heb.

Maar deze periode is het anders. Het is alsof mijn lichaam doorheeft dat we eind november zijn en deze dagen opnieuw herbeleeft. Dan lijkt dit alles ineens geen drie jaar geleden meer, maar is het net alsof het gisteren was. Dan kan ik het soms nog steeds niet geloven dat ons dit overkomen is en dat we jou nooit meer bij ons zullen hebben.

Net zoals de afgelopen jaren op je verjaardag probeer ik een onderscheid te maken tussen de 27ste, je stertedag, en de 28ste, jouw verjaardag. De 27ste is een droevige dag, en denk ik aan alles wat er had kunnen zijn. Niet enkel hoe jij er zou uitgezien hebben, wat voor karakter je zou hebben of welk speelgoed je zou gekregen hebben, maar ook hoe anders ikzelf zou leven. Die constante bezorgdheid zou ik niet ontwikkeld hebben, ik zou niet zo geïsoleerd weg van andere mensen willen leven, en ik zou simpelweg zoveel gelukkiger zijn.

Maar de 28ste, vandaag op je verjaardag, wil ik niet verdrietig zijn. Vandaag wil ik jouw trotse mama zijn. Vandaag wil ik juist blij zijn dat jij er geweest bent, dat je van mij een mama gemaakt hebt. Vandaag wil ik juist alle mooie herinneringen herdenken die ik heb mogen beleven met jou in mijn buik. En daarom versieren we vandaag ons huis met balonnen en slingers. Daarom zal ik ook pannenkoeken bakken en zal er een cadeautje voor op je graf zijn. Want ook al ben je er zelf niet meer bij, toch is dit nog altijd jouw dagje. En dat moet gevierd worden.

Dus een hele gelukkige verjaardag, jongen. Drie dikke kussen van je mama.