Tijdens onze vakantie in Amerika zijn je papa en ik een aantal dagen verbleven in Faith’s lodge, een organisatie ter gedachtenis van stilgeboren baby’tje Faith, die ouders die een kindje moeten missen bij elkaar brengt om ervaringen uit te wisselen. Het is speciaal voor dit lange weekend dat we helemaal naar Wisconsin gereisd zijn, en ik ben echt heel blij dat we die moeite gedaan hebben. De gehele lodge en zijn omliggend terrein straalde een zekere rust uit. De authentieke decoratie, de open haarden, knusse zetels en zachte kussentjes leken te zeggen dat het niet nodig was je druk te maken, te doen alsof, dat het ok was om niet ok te zijn. En vooral hing er een sfeer die jou ook met open armen aanvaardde, Liam. Gewoon al het feit dat we bij het inchecken verwelkomd werden als “de ouders van Liam” deed mij zo ontzettend veel plezier. Hier waren we jouw ouders, konden we gewoon over jou praten zonder ongemakkelijke reacties van anderen te krijgen.

Een van de onderwerpen die tijdens een praatsessie aan bod kwamen, was wat het verlies van je kindje met jou als persoon doet. Dat het namelijk je wereld zo door elkaar schudt dat je niet meer weet wat boven of onder of links of rechts is. En dat voelt voor mij ook effectief zo aan. Alles wat ik dacht te weten, al mijn zekerheden in het leven zijn mee gestorven met jou, Liam. Ik moet weer helemaal opnieuw alles beginnen opbouwen. Wat voor persoon ben ik, wie wíl ik zijn. Waar wil ik mij mee bezighouden en mij voor inzetten. Hoe ga ik om met andere mensen. Wie zijn nu eigenlijk mijn vrienden, op wie kan ik echt rekenen. Het enigste dat ik nog zeker weet is dat ik jouw mama ben, al de rest staat open voor suggesties en verandering. Dit staat in sterk contrast met hoe de rest van de mensen je papa en ik behandelen. Zij verwachten dat ik nog steeds dezelfde persoon ben als voordat jij geboren bent, en willen ook nog eens liefst de enigste identiteit die ik mezelf toeken, jouw mama, negeren. In ons dagdagelijkse leven voel ik mij dan ook vaak verloren, onbegrepen en alsof ik letterlijk op een andere planeet leef.

Het bezoek aan Faith’s Lodge heeft ons natuurlijk geen antwoord gegeven op al die vragen, dat kan ook niet. Maar ik heb me wel vier volle dagen normaal gevoeld, gewoon, als mezelf, namelijk als jouw mama. En dat is een ongelofelijk geschenk dat ik niet zo gauw zal vergeten.