Na jouw stilgeboorte heeft het een tijdje geduurd tot het echt tot me doorgedrongen is dat jij er werkelijk niet meer was. Toen ik ’s morgens wakker werd beleefde ik eerst nog enkele onschuldige seconden waarin ik nog niet besefte wat voor een golf van verdriet dadelijk over me heen zou gaan. Ook als ik overdag eventjes met iets anders bezig was, kon het me overkomen dat ik een paar seconden vergeten was dat mijn leven een hel geworden was. Het plotse besef dat jij gestorven was en ik je nooit meer gingen kunnen vasthouden, Liam, was telkens hartverscheurend.

Na een aantal weken gebeurde dit niet meer, mijn lichaam en geest wisten steeds dat onze droom voorbij was. Ik herontdekte dit niet meer, het was een feit geworden, net zoals ik bijvoorbeeld weet hoe ik heet, wist ik dat ik niet om me heen moest kijken om jou in mijn buurt te vinden. En zo maakten de golven gevuld met helse pijn plaats voor een constante droevigheid. Verdiet, omdat jij, mijn baby’tje, niet meer bij mij was. Ik ging je niet in slaap kunnen wiegen, ik ging je geen badje kunnen geven, ik ging je die schattige kleertjes niet kunnen aandoen of niet kunnen knoeien met jouw vuile pampers. Al die dingen die mama’s doen voor hun baby’tjes waren nu van mijn lijstje geschrapt.

Recent heb ik weer een wijziging bij mezelf gemerkt. Ik besef nog steeds op elk moment van de dag dat jij, mijn baby’tje, gestorven bent. Maar ik begin pas nu ook door te hebben dat jij er niet alleen op dit moment niet meer bent maar dat je er ook in de toekomst niet zal zijn. Dat ik nooit je eerste schooldag zal meemaken, niet zal weten wat je gestudeerd zou hebben, wie je vrienden zouden zijn, op wie je verliefd zou worden en of je misschien ooit zelf kindjes zou gehad hebben.

Dit nieuwe gevoel is voor mij het bewijs dat ik je voor de rest van mijn leven zal missen, want het is niet enkel onze tijd tesamen als jij nog baby was geweest dat we niet meer samen kunnen beleven, jij zal er ook niet bij zijn op al die andere momenten die nog ver in de toekomst liggen. Elke dag zal ik aan jou denken maar het zal extra hard zijn op speciale dagen. Op elke verjaardag, elke vakantie, elk nieuwjaar of elke andere betekenisvolle gebeurtenis ga jij duidelijk ontbreken en gemist worden. En dit zal me steeds pijn doen. Maar ik troost me met de gedachte dat dit er ook voor zal zorgen dat je door ons nooit vergeten wordt. In ons gezin is er voor altijd een speciaal plekje voor jou. Je bent voor altijd in ons hart.